готовили школу к учебе, уносили кровати все, заносили парты и прочую мебель обратно))
ааа,бесплатная рабочая сила)) мы к мероприятям постоянно тягаем столы стулья по кабинетам, если надо трибуны, колонки большие, проектор с полотном для концертов, мне это знакомо))
ааа,бесплатная рабочая сила)) мы к мероприятям постоянно тягаем столы стулья по кабинетам, если надо трибуны, колонки большие, проектор с полотном для концертов, мне это знакомо))
ааа,бесплатная рабочая сила)) мы к мероприятям постоянно тягаем столы стулья по кабинетам, если надо трибуны, колонки большие, проектор с полотном для концертов, мне это знакомо))
ну вот так, да))
Цитата (Finiarel)
Серьёзно, забыл как-то про часовые пояса))
У самого такое было Dead_Pharaoh, Finiarel, как ваши дела??
Усё лета перад хатай Чарнушкаў ціха грэлася на сонцы маладзенькая, з тонкім, як дубец, камлём рабіна. Ніхто ў Куранях, бадай, не заўважыў, калі і хто пасадзіў яе, не бачылі як трэба яе і тады, калі яна красавіцкай раніцай апранулася ў лёгкае празрыста-зялёнае плацце з кволых, рэзных лісточкаў. Дні за днямі цікаўна, але нясмела глядзела яна на вуліцу, на ўсіх, хто праходзіў міма, - сціплая, непрыкметная, за нязграбным плотам, блізка ад вялікіх дрэў. Ніхто не даваў ёй ніякай увагі, мылі яе, песцілі толькі цёплыя дажджы ды любілі шумець маладым лісцем вятры. Людзі ж яе як бы не заўважалі, спачатку таму, што проста не прыкмецілі, а потым таму, што непрыкметна прывыклі. І неспадзявана адбылося незвычайнае: ціхая, нявідная, у жнівеньскім росквіце рабіна заружавела, зазырчэла яркім, кідкім хараством, гарачым полымем агністых гронак. І не адны вочы, не абыякавыя, не ачарсцвелыя ў жыццёвых пакутах да хараства, глядзелі здзіўлена, зачаравана: «Глядзі ты!..» Як тая рабіна, цвіла ў гэтае лета Ганна. Яшчэ, здаецца, учора была гарэза, падлетак, а вось ужо, глядзіце - у самай добрай пары дзяўчына, у самай красе сваёй! Калі толькі вырасла! Глядзелі на Ганну, разважалі і - за малым выключэннем прыдзір з жанок - згаджаліся: выспела, нявеста, нічога не скажаш! Часам пры гэтых гаворках - асабліва жанкі - успаміналі Ганніну маці-нябожчыцу, казалі, што дачка ва ўсім выйшла ў матку. З аблічча - дык як вылітая: і невялікая ростам, і не гладкая - худая, можна сказаць, і плечы, як у маткі, вузкія, і рукі тонкія. І косы чорныя, густыя, аж блішчаць, бы намочаныя, і смуглявасць на твары такая ж, і шчочкі таксама ж выпінаюцца. Іншы раз языкі жанок - прыдзір ці зайздросніц - меркавалі, што грудзі ў Ганны малаватыя, як кулачкі: чым толькі дзіця карміць будзе, калі давядзецца? Але пры ўсім тым - нават прыдзіры і зайздросніцы не пярэчылі - Ганну ніяк нельга было палічыць за кволую: збоку, з аднаго позірку відаць было - крамяная ў Цімоха дзяўчына, дужая, сілаю ўся налілася! Вунь якая пругкая ў хадзе, спрытная якая ў рухах, так і відаць - маладосць, сіла ў кожнай жылачцы!
Finiarel, сочувствую. меня самого сегодня эпично обломали завтра утром я должен бы ехать на соревнования в Уфу, мне часов 8 езды, думал, ночью спать не буду, а в машине засну. Сегодня сказали, что выезжаем в три часа дня но я все равно наверно специально спать уже не буду, что бы школу проспать уроки-то не важные...
выход есть всегда) 